Er was een tijd dat ik elke dag begon met een vrij uitgebreide meditatie en yoga. Dat was fijn en deed me goed. In die tijd had ik daar dan ook alle ruimte voor. Sinds ik moeder ben is dat niet meer zo..
Vanochtend realiseerde ik me, of eigenlijk herinnerde ik me dat ik het niet langer als een gemis hoef te ervaren als ik de tijd en ruimte niet kan vinden om op een kussen te gaan zitten. Maar dat meditatie verweven is in mijn dagelijks leven. Vanochtend herinnerde ik me de momenten in de dagen die wel degelijk mindfulness zijn..
Zoals veel moeders ken ik ook het gevoel van achter de feiten aan hollen, het idee van altijd aan het zorgen zijn, niet werkelijk aan mezelf toekomen, opgeslokt zijn en vooral nog veel meer te moeten...
Voor mij werkt eenvoud. Heel eenvoudig bewust zijn, van het nu, van ademhaling, met volle aandacht de dingen doen, niet zoeken naar meer, het is zonde als alles wat er ís aan je voorbij gaat omdat je bezig bent met wat er zou moeten zijn.....
dat brengt je dichterbij jezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten